در عصر و زمانی زندگی می کنیم که به دلیل حق گویی، به شدت مورد تهاجم دشمن هستیم؛ آنطور که روزی بر ملت ایران نمی گذرد مگر آنکه از سوی دشمن یا تحریم می شوند یا تهدید به جنگ. در چنین شرایطی صبر در مقابل دشمن بسیار با اهمیت است.
عنصر صبر، امری است که در دین مبین اسلام به آن سفارش شده است. به ویژه در هنگام سختی و مشقت. علاوه آنکه اگر مساله مهمی همچون حفظ دین در مقابل دشمن در میان باشد، صبر است که مشکلات را آسان و پیروزی را نزدیک می کند. همان طور ابا عبدالله الحسین (ع) در مقابل تهدید و ارعاب دشمنان دین صبور بود و مقاوم.
علی (ع) می فرماید:
صَبَرُوا أَیَّاماً قَصِیرَةً أَعْقَبَتْهُمْ رَاحَةً طَوِیلَةً تِجَارَةٌ مُرْبِحَةٌ یَسَّرَهَا لَهُمْ رَبُّهُمْ أَرَادَتْهُمُ الدُّنْیَا فَلَمْ یُرِیدُوهَا وَ أَسَرَتْهُمْ فَفَدَوْا أَنْفُسَهُمْ مِنْهَا [1]
{متقین} در روزگار کوتاه دنیا صبر کرده تا آسایش جاودانه قیامت را به دست آورند: تجارتى پر سود که پروردگارشان فراهم فرموده، دنیا مىخواست آنها را بفریبد امّا عزم دنیا نکردند، مى خواست آنها را اسیر خود گرداند که با فدا کردن جان، خود را آزاد ساختند.
در این فرمایش صبر و شکیبایى خواه در مسیر طاعت باشد یا در برابر وسوسه هاى گناه و یا در مقابل مصیبت، با در مقابل فشار دشمن، از صفات برجسته پرهیزگاران است.
هیچ کس به هیچ هدف مهمى خواه مادى باشد یا معنوى، بدون صبر و استقامت نمى رسد و اگر انسان این صفت را از دست دهد دین و ایمان و شرف و آبروى او به خطر خواهد افتاد.
قرآن مجید مى گوید: «(إِنَّ الَّذِینَ یَتْلُونَ کِتَابَ اللهِ وَأَقَامُوا الصَّلوةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلاَنِیَةً یَرْجُونَ تِجَارَةً لَّنْ تَبُورَ (فاطر: 29)
کسانى که کتاب الهى را تلاوت مى کنند و نماز را بر پا مى دارند و از آنچه به آنان روزى داده ایم پنهان و آشکار، انفاق مى کنند، تجارتى (پر سود و) بى زیان و خالى از کساد را امید دارند».
اکنون که فضای عمومی جامعه گهگاه از گناه و لذت انباشته و تحمل مشکلات بی قرار می شود و نیز اکنون که ملت ایران از سوی معاندان تحت فشار و از سوی برخی خودی ها تحت انحراف فکری قرار دارد و اکنون که برخی افراد دگر اندیشان در حال هدم و حذف گفتمان امام راحل (ره) مبنی بر استکبار ستیزی هستند، پیام اولیاء دین صبر در مقابل آلودگی ها و نیز صبر در مقابل دشمنان و نیز صبر در مقابل دگر اندیشان است.
نکته کلیدی در این میان این که مخاطبان فرامین الهی در هر عصر و زماانی چه صبر کنند چه صبر نکنند نتیجه اش سرخی خونی است که بر زمین جاری می شود. با این تفاوت که اگر صبر کنند این خون ثار الله می گردد و اجرش با خود خداست. اگر هم صبر نکنند باز هم سرخی خون زمین را رنگین می کنند امت این بار رنگ ننگ که گهگاه در قالب عذاب الهی، کشتار دست جمعی و در یک کلام سنن منقم الهی ظاهر خواهد شد.
و هر که را خدا هدایت کند گمراهکنندهاى ندارد. مگر خدا نیست که نیرومندِ کیفرخواه است؟ (زمر: 37)
